Tworzenie przestrzeni do życia człowieka to jedno z najstarszych wyzwań, jakie stoją przed osiadłymi kulturami ludzkimi. Nomadzi traktowali otoczenie jako czynnik dany, zastany i swoje decyzje dopasowywali do pojawiających się możliwości. Człowiek osiadły szybko zrozumiał, że jego jakość życia będzie zależna od tego, w jaki sposób będzie kohabitował z florą i fauną oraz jak będzie kształtował fizyczne aspekty swojego otoczenia. Przez większość czasu istnienia ludzkiej cywilizacji, tego typu problemy były oczywiście wtórne, chociażby w stosunku do wyzwań związanych z wyżywieniem populacji. Tym niemniej, architektura krajobrazu była ważna już dla świata antyku.
Współczesność postawiła przed nami nowe wyzwania, ponieważ gęstość zaludnienia wzrosła, pojawiło się znacznie bardziej szkodliwe zanieczyszczenie, a do tego kwestie typowo estetyczne zaczynają schodzić na drugi plan, spychane w cień przez kwestie utylitarne oraz przez czynniki higieniczne, czyli wciąż mozolnie identyfikowane elementy architektury krajobrazu, które jeśli zostaną zaburzone, będą miały negatywny wpływ na życie człowieka.
Studiowanie krajobrazu
Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie to nie jedyna, ale wiodąca polska uczelnia, która zajmuje się problemami związanymi z architekturą krajobrazu ( studia podyplomowe ). Ma to swoje odbicie w kategoriach czysto praktycznych, czyli w kreowaniu odpowiednio wyszkolonej kadry zdolnej do tworzenia dobrej przestrzeni miejskiej oraz planowania ładnych ogrodów. Równie ważne badania teoretyczne mają na celu określenie, co to właściwie oznacza, że otoczenie człowieka jest „dobre”, jakie czynniki o tym decydują i jakie tak naprawdę są potrzeby człowieka względem jego otoczenia.
Ostatnie sto burzliwych lat i możliwość obserwowania metod zarządzania otoczeniem stosowanych w tym czasie poprzez otaczające nas zewsząd efekty tych działań, to znakomity materiał do rozważań, jak również trwający nieustannie eksperyment na żywym organizmie. Ile potrzebujemy zieleni? Jak powinien wyglądać ruch powietrza w przestrzeni miejskiej? Jak optymalnie korzystać ze słońca? To wszystko pytania, na które Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie stara się odpowiadać.
Co nam da architektura krajobrazu?
Najważniejsze zadania, które realizować będą osoby kończące Szkołę Główną Gospodarstwa Wiejskiego, będą miały jak najbardziej charakter praktyczny. W XX wieku panowało przekonanie, że betonowa dżungla jest najlepszym rozwiązaniem dla człowieka, najefektywniejszym i pozwalającym na zmaksymalizowanie produktywności. Wierzono w aglomeracje o zróżnicowanych funkcjach, które potem samoistnie przekształciły się w aglomeracje policentryczne, zwane kiedyś konglomeracjami. Obecnie już wiemy, że marzenia utkane w minionych dekadach ze szkła i betonu się nie sprawdzają i musimy stworzyć dla siebie rozwiązania nie tylko sprzyjające życiu ludzkiemu, ale także możliwe do zrealizowania przy posiadanych przez nas możliwościach materialnych. Inne ciekawe kierunki na SGGW to turystyka i rekreacja.
